Het ontstaan van HHC
In de jaren 1940 ontdekte chemicus Roger Adams HHC door waterstof toe te voegen aan het THC-molecuul, wat de fysieke eigenschappen ervan veranderde. Dit proces, bekend als hydrogenering, werd voor het eerst gedocumenteerd in een octrooidocument uit 1947.
Hydrogenering, een methode die een dubbele binding in delta 9 THC vervangt door twee waterstofatomen, voegt stabiliteit en weerstand toe tegen thermo-oxidatieve afbraak. Dit resulteert in een langere houdbaarheid en verhoogde weerstand tegen UV-licht en warmte, aldus chemicus Mark Scialdone.
Productie van HHC
HHC kan op verschillende manieren worden geproduceerd. Terwijl oudere technieken vertrouwden op synthetische maagsappen om THC om te zetten in HHC, maken modernere benaderingen gebruik van citronellal, een terpeen, of een hydrogeneringsproces met behulp van katalysatoren zoals palladium. Een interessante variant om THC te vermijden, omvat de omzetting van CBD (cannabidiol) in HHC, opnieuw met behulp van synthetische maagsappen. Dit levert twee HHC-isomeren (9α-OH-HHC en 8-OH-iso-HHC) en delta 9 THC op, die zorgvuldig moeten worden gescheiden en uit het eindproduct moeten worden geëlimineerd.
